Oczywiście o kontynuacji diety szczeniąt z naszej hodowli rozmawiamy z każdym przyszłym właścicielem osobno i w razie potrzeby zawsze służymy pomocą.
Becorginal Cardigans to hodowla , która karmi swoje pieski Barfem.
BARF to skrót od angielskiego wyrażenia Biologically Appropriate Raw Food, co w wolnym tłumaczeniu oznacza biologicznie dopasowaną surową dietę.
To sposób żywienia, w którym głównym składnikiem jest mięso i produkty pochodzenia zwierzęcego, podane na surowo, bez żadnej obróbki cieplnej (pieczenia, gotowania ani nawet sparzenia). Tym, co może jeść pies, według zaleceń BARF, jest surowe mięso, podroby, kości, ryby, jajka, warzywa i owoce.
Z „surowej diety” wyłączone są produkty przetworzone oraz zboże. Dieta BARF wymaga suplementacji, należy wzbogacać ją o dodatkowe źródła witamin (zwłaszcza z grupy B) oraz minerałów (m.in. żelaza i wapnia).
MODEL ŻYWIENIA NASZYCH PIESKÓW
CHARAKTER CORGI
".....Corgi to w istocie wielozadaniowy wsiowy burek zagrodowy.
Służył przede wszystkich do pasienia krów
i koni i przeganiania zwierząt na odległe czasami targowiska. Ale musiał też przypilnować obejścia, zająć się kurami, kaczkami
i wszelkim żywym dobytkiem. Zagnanie stada na targ nie polegało tylko na przebyciu sporej odległości, trzeba było dopilnować, by żadne ze zwierząt się nie zgubiło, obronić przed złoczyńcami, a po udanym targu przyprowadzić podchmielonego pana (bo który facet się nie napije po udanym targu) bezpiecznie do domu. Widać z tego jasno, że pies do takich zadań musiał być bystrym, twardym zagryziakiem, zawsze gotowym do użycia zębów i podejmowania szybkich, samodzielnych decyzji"
" Problemy właścicieli biorą się stąd, że dają się oni zwieść niewinnemu spojrzeniu i pozornej uległości swoich podopiecznych, którzy wykorzystując swój urok i pioruńską inteligencję, cynicznie manipulują całą rodziną. '"Dobrze wychowany corgi, któremu wyznaczono jasne granice i postawiono określone zadania, potrafi być wspaniałym towarzyszem życia codziennego, jednak jeśli będzie miał okazje wleźć właścicielowi na głowę, uczyni o bez wahania"
" Kiedyś wszystko było prostsze. Każdy laik wiedział, że cardigan to ten z ogonem Ale największa różnica tkwi w charakterze"
"..cardigan to góral o mistycznej duszy, podejrzliwy specjalista od dzielenia włosa na czworo, szklanka jest zawsze do połowy pusta, a każde zdarzenie trzeba rozważyć staranie – czy to jest dobre dla cardigana, czy też nie. Właściciel, skądinąd obiekt wielkiej miłości, jest traktowany jak zagubione dziecko we mgle, którego rozsądkowi żadną miarą ufać nie można. Ta różnica charakteru ma swoje wytłumaczenie – badania genetyczne wykazały, że cardiganowi najbliżej jest do… pracujących collie "
ANNA REDLICKA
Rok 2019 to rok jubileuszowy dla obu ras corgi
Kwartalnik Związku Kynologicznego w Polsce, Nr 02/374/2019
-
obficie linieje sierść
-
wymaga zwiększonej pielęgnacji podczas linienia
-
bardzo uparty
-
potrzebuje dużo ruchu
-
lubi szczekać
-
przy braku odpowiedniej socjalizacji może stać się bojaźliwy
-
inteligentny, chętnie się uczy
-
wesoły, wyczuwa nastrój każdego domownika
-
bardzo wytrzymały podczas wypraw
-
świetny stróż
-
bardzo przywiązuje się do właścicieli
-
lubi dzieci
-
akceptuje inne zwierzęta
-
można uprawić psie sporty, pasienie owiec
-
bardzo śmiały
-
uwielbia chodzić na długie spacery
CHARAKTER WELSH CORGI CARDIGAN
- niebieski marmurkowy ( blue merle)
- pręgowany / wiele odcieni /
- śniady
- trikolor z pręgowanym podpalaniem
- trikolor z rudym podpalaniem
BREED STANDARD OF WELSH CORGI CARDIGAN ( FCI 38)
KOLORY WELSH CORGI CARDIGAN
WZORZEC: FCI 38
POCHODZENIE: Anglia
PATRONAT: FCI
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 30.10.2016
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do pasienia i do towarzystwa
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 1 - Owczarki i inne psy pasterskie z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła. Sekcja 1 – Psy pasterskie.
Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE: Krępy, mocny, ruchliwy i wytrzymały pies, o wydłużonym tułowiu i ogonie przypominającym lisią kitę.
ISTOTNE PROPORCJE: Długość kufy w stosunku do całej głowy jak 3 do 5.
TEMPERAMENT: Czujny, żywy i inteligentny. Opanowany, bez śladu nerwowości lub agresji.
GŁOWA: Lisia w kształcie.
Mózgoczaszka: Szeroka i płaska między uszami, lekko zwężająca się ku oczom, a ponad nimi trochę wysklepiona.
Stop: umiarkowanie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Czarny, lekko wystający, nie może być tępo zakończony.
Kufa: Zwężająca się ku nosowi.
Uzębienie: Szczęki mocne, zgryz nożycowy, tzn. górne siekacze nad dolnymi, ściśle do nich przylegające, ustawione prostopadle do szczęki. Żuchwa dobrze wykształcona, mocna, ale nie za silna.
Oczy: Średniej wielkości, przejrzyste, o żywym i łagodnym ale czujnym wyrazie. Raczej szeroko rozstawione, z wyraźnymi kącikami. Możliwie ciemne, stonowane z umaszczeniem, o ciemnych powiekach.
Oczy częściowo lub całkowicie niebieskie dopuszczalne tylko u psów niebieskich marmurkowych.
Uszy: Stojące, duże w porównaniu do wielkości psa, u nasady umiarkowanie szerokie, o lekko zaokrąglonych czubkach, rozstawione w odległości mniej więcej 8 cm. Ustawione tak, że ich czubki znalazłyby się na zewnątrz linii przeprowadzonych od końca nosa przez oczy. Osadzone daleko z tyłu głowy, aby mogły być położone płasko na szyi.
SZYJA: Dobrze umięśniona, proporcjonalna do tułowia, płynnie przechodząca w łopatki.
TUŁÓW: Wydłużony i masywny.
Grzbiet: Prosty.
Lędźwie: Wyraźnie widoczna talia.
Klatka piersiowa: Dość szeroka, głęboka, z wyraźnym przedpiersiem. Dobrze ożebrowana.
OGON: Przypomina lisią kitę i stanowi przedłużenie linii grzbietu, długi na tyle, aby dotykał lub prawie dotykał podłoża. W postawie trzymany nisko, w ruchu może być wzniesiony nieco powyżej linii grzbietu, ale nie zakręcony.
KOŃCZYNY: Kościec mocny. Krótkie, ale nie aż tak, aby nie było "prześwitu" pod tułowiem.
Kończyny przednie:
Łopatki: Skośnie ustawione, tworzące z ramionami kąt zbliżony do prostego, dobrze umięśnione.
Łokcie: Przylegające.
Ramiona: Lekko wykrzywione, opasujące szeroką klatkę piersiową.
Łapy: Okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach. Skierowane lekko na zewnątrz.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Mocne, dobrze kontowane,
o dobrze umięśnionych udach i podudziach,
i mocnym kośćcu na całej długości. Krótkie.
Śródstopia: W postawie pionowe do podłoża
i równoległe wobec siebie.
Łapy: Okrągłe, zwarte, raczej duże, o mocnych opuszkach.
Ruch: Żwawy i swobodny, łokcie przylegające, ani luźny, ani związany. Krok długi, niewysoki, pełna harmonia akcji przodu i tyłu.
SZATA:
Sierść: Krótka lub średnio długa, twarda, możliwie prosta, z podszerstkiem, nieprzemakalna.
Maść: Uznane kolory to niebieski marmurkowy, pręgowany, rudy, śniady, trikolor z pręgowanym podpalaniem i trikolor z rudym podpalaniem. Przy każdym z wymienionych umaszczeń mogą występować typowe białe znaczenia na głowie, szyi, klatce piersiowej, brzuchu, łapach, nogach i biały koniec ogona. Biel nie może dominować ani na tułowiu, ani na głowie, na której
w żadnym razie nie może otaczać żadnego z oczu. Nos i powieki muszą być czarne. Maść czekoladowa i maści rozjaśnione wysoce niepożądane.
WYMIARY I WAGA:
Idealna wysokość w kłębie: 30 cm.
Waga: Proporcjonalna do wielkości. Harmonia budowy ważniejsza od wielkości.
WADY: Każde odstępstwo od powyższego wzorca powinno być uznane za wadę i oceniane stosownie do stopnia nasilenia, wpływu na zdrowie i dobrostan psa, a także możliwość wykonywania tradycyjnych zadań.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Zachowanie agresywne lub nadmiernie bojaźliwe.
- Wyraźne oznaki fizycznych lub psychicznych zaburzeń.
UWAGA:
- Samce mieć powinny dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
- W hodowli powinny być. używane jedynie zdrowe psy, o odpowiedniej do ich funkcji budowie i wyglądzie typowym dla rasy.
Wzorzec rasy został pobrany ze strony Klubu Welsh Corgi
i Lancashire Heelera do którego należymy
BECORGINAL Cardigan Welsh Corgis